(زندگی بدون نواختن یک ساز برای من قابل تصور نیست. با موسیقی خیال پردازی ها می کنم و رویاهایم را در موسیقی پیدا می کنم)
آلبرت انیشتین
سیری در تاریخ:
از اولین جواهرات طرح نت موسیقی اطلاعات کاملی در دسترس نیست. ولی اولین شکل نت نویسی را می توان در لوحی به خط میخی یافت که در نیپور بابل (عراق امروزی)، در حدود ۱۴۰۰ سال قبل از میلاد ساخته شده است.

note
دومین دست نوشته ها یا لوح های نت نویسی موسیقی دارای حروف الفبای یونانی هستند که در بالای آن نماد هایی به نام Neums نوشته شده است که نشان دهنده زیر و بم نت ها است.

note
اولین کسی که در کتاب نت نویسی موسیقی نوشت، یک فیلسوف رومی به نام بوئیتوس (Boethius) در قرن ششم میلادی بود.

Boethius
بوئیتوس اولین کسی بود که استفاده از حروف را برای نت ها ضبط کرد. از ۱۵ حرف الفبا برای نشان دادن نت های موسیقی استفاده کرد. این به عنوان نماد بوتی شناخته شد.

Boethius
واقعاً معلوم نیست که آیا او این روش را ساخته است یا در آن زمان معمولاً مورد استفاده قرار می گرفت. اما تصور می شود که پیوند نام نت ها به حروف الفبا از اولین نت موسیقی یونانی نشأت می گیرد.
این روش با گذشت زمان بسیار پیچیده شد. بنابراین به تدریج تغییراتی به منظور کاهش پیچیدگی کل سیستم ایجاد شد.
سیستم تکرار حروف A-G معرفی شد و به تدریج نماد هایی برای نت های کروماتیک و فلت، تیز و طبیعی معرفی شد.
در اواخر قرن ۱۲ میلادی یک راهب بندیکتین به نام (Guido d Arezzo) مفهوم عصا را اضافه کرد و حروف را روی خطوط قرارداد تا زیر و بمی آنها را نشان دهد. او هم چنین با اختراع سیستم سلفژ که جایگزینی برای یادگیری اسامی حروف موسیقی ارائه می کرد، جایگزینی برای یادگیری نام نت ها ساخت.

Guido d Arezzo
این در ابتدا از ۶ هجای اول ۶ عبارت موسیقیایی یک ملودی آواز گریگوری تشکیل شده بود. این در طول زمان به هجا های Do-Re-Mi-Fa-Sol-La-Si/Ti تبدیل شد.

Guido d Arezzo
(آن چیزی که به بیان غیر قابل بیان نزدیک میشود موسیقی است)

Guido d Arezzo
در موسیقی عشق، باور ها، احساسات و انتظارات شما میتواند منعکس شود.

Guido d Arezzo